در ترغيب يارانش به جهاد

« 693»

(211) (و من كلام له (عليه ‏السلام) ) (يحث فيه أصحابه على الجهاد) وَ اللَّهُ مُسْتَأْدِيكُمْ شُكْرَهُ وَ مُوَرِّثُكُمْ أَمْرَهُ وَ مُمْهِلُكُمْ فِي مِضْمَارٍ مَمْدُودٍ لِتَتَنَازَعُوا سَبَقَهُ فَشُدُّوا عُقَدَ الْمَآزِرِ وَ اطْوُوا فُضُولَ  الْخَوَاصِرِ لَا تَجْتَمِعُ عَزِيمَةٌ وَ وَلِيمَةٌ مَا أَنْقَضَ النَّوْمَ لِعَزَائِمِ الْيَوْمِ وَ أَمْحَى الظُّلَمَ لِتَذَاكِيرِ الْهِمَمِ .

 از سخنان آن حضرت عليه السّلام است كه در آن اصحاب خود را بجهاد و (جنگ در راه خدا) ترغيب مى‏ فرمود 1 خداوند اداى سپاس (از نعمتهاى) خود را از شما مى‏ خواهد، و امر و سلطنت خويش را براى شما باقى گذارده است (براى رياست روى زمين دوستان او شايستگى دارند) و بشما در ميدان وسيع مسابقه (دنيا) مهلت داده تا براى بدست آوردن چوگان (رياست‏  

 ص694

و سيادت) از يكديگر سبقت و پيشى گيرند، پس بندهاى جامه‏ ها را محكم بنديد (در ميدان جنگ چيست و چالاك باشيد، يا آنكه از گناه دورى كنيد) و زيادى زير پهلوها را تا گرده درهم پيچيد (دامن جامه‏ ها كه روى پاها مى‏ كشد جمع كنيد، يا از خوردن و آشاميدن بسيار خوددارى نمائيد، چنانكه مى‏ فرمايد:) 2 انديشه كار با ميهمانى جمع نمى‏ شود (پس اگر انديشه كاردارى تن پرستى را رها كن) 3 چه بسيار مى‏ شكند و تباه مى‏ سازد خواب تصميم هاى روز را (شخص مسافر با رفيقان تصميم مى‏ گيرد كه شب زود راه افتاده فردا پيش از فشار گرما بمنزل رسند، و ليكن چون شب آيد خواب شيرين غلبه كرده آن تصميم را از بين ببرد) 4 و چه بسيار تاريكى‏ ها ياد تصميمها را از خاطر بزدايد (مردم سست رگ در روز همّت گمارند كه كارى را در شب انجام دهند، ولى شب كه تاريكى جهان را فرو گرفت از انديشه خود چشم پوشيده به خواب غفلت روند، و مردان با همّت دامن سعى و كوشش به كمر زده خواب و آسايش بر خود حرام نمايند تا بمقصود دست يابند).